Beetje Stout: Linda Bakker
Het project BeetjeStout zit erop. Tijd om terug te blikken…. Wie kunnen dit nu beter dan de deelnemers zelf? Vandaag trapt Linda Bakker af.
Via een vriendin hoorde ik dat de musical verenging van Deventer een nieuw project begon en hiervoor opzoek was naar zangeressen. Bij elke nieuwe producties worden audities gehouden en is er ruimte voor nieuw talent. Dankzij de motiverende woorden van mensen om mij heen heb ik mijn twijfels aan de kant gezet en de stoute schoenen aangetrokken.
Na hard oefenen samen met Hannah, een vriendin, gingen wij voor de eerste keer op auditie. Bij binnenkomst waren we een beetje onder de indruk van het hoge niveau van de mede auditanten, waarvan we het idee kregen dat zij al een familie vormde. Passen wij hier wel tussen, vroeg ik mij nog af. Na een stuntelige auditie kreeg ik even later dan toch een mailtje dat ik mee mocht doen. Ik vond het eng, spannend en vooral erg leuk dat ik mocht deelnemen aan dit project. Zelf wist ik nog niet helemaal wat het precies inhield, maar ik mocht zingen en dat is toch wel iets wat ik heel erg leuk vind om te doen.
Vanaf dat moment stonden de maandagavonden in het teken van de Deventer musical en werden we elke week een beetje stouter. Al snel kreeg ik ook door dat iedereen erg toegankelijk was voor nieuwe leden en ik voelde mij al snel deel worden van deze familie. Je kon jezelf zijn, mensen waren super bemoedigend en ik kreeg uitstekende feedback waardoor ik heel veel leerde. Lise Low zorgde ervoor dat we elke keer weer nieuwe zangtechnieken onder de knie kregen en maakte dat wij als groep gingen ‘blenden’. Het was leuk om te ervaren dat onze groep, onder vakkundige leiding van Monique en Lise, dit project kon vormen tot een geweldig stuk vol leuke en stoute momenten. Dankzij een werk weekend in de laatste weken hebben we alle losse nummers tot één mooi geheel kunnen maken. Er werd zelfs een dansgroep aan toegevoegd die zorgen voor nog meer variaties en zij gaven een extra dynamiek aan ‘een beetje stout’.
De dag van de voorstellingen vond ik wel spannend. Ik trad voor de eerste keer op voor familie en vrienden. Het laten zien waar je samen zo lang aan gewerkt hebt maakt je kwetsbaar, maar het is vooral een uitdaging om het publiek te laten genieten.
Ik hoopte maar dat ik mijn tekst niet zo vergeten en niet van het trapje zou vallen. Gelukkig heb ik mij staande kunnen houden en ik kon zelfs genieten, het leuk. Na de eerste voorstelling was het ook leuk te weten dat we ´avonds nog een keer mochten optreden in de hoop dat het dan nog beter zou gaan. Het publiek was enthousiast en ik vond het super leuk om op toneel te staan. Helaas was het na één vingerknip voorbij en zat ik met mijn nieuwe familie al weer na te praten met een lekker wijntje. Gezellig kletsend en herinneringen ophalen van die afgelopen maandagen.
Mijn maandagavonden zullen stil zijn zonder de muzikale mensen om me heen. Toch maar auditie gaan doen voor het volgende project?
Volg ons via: