Scrooge

Door Irene Hendriks.  De Stentor maandag 21 december 2009

MOD’s nieuwe Scrooge zorgt voor cultuurschok


RECENSIE – Doordat de schouwburg tientallen zitplaatsen dubbel had verkocht begon de voorstelling rommelig en onzeker. En voor wie Dickens Christmas Carol kent, is de nieuwe versie een cultuur­schok, waarbij niet duidelijk wordt in welke tijd deze musical speelt.
  Tegenover toespelingen op de crisis en een iPod staan zaken als een televisie uit de jaren zestig en kinderen die hun ouders keurig met vader en moeder aanspreken.
  Het fraaie programmaboekje is eigentijds, maar is door de veelheid aan beschouwingen en zelfreflecties dik en minder overzichtelijk.
  Het orkest was vernieuwd en deed zeker niet onder voor dat van eer­dere jaren. De nieuwe choreograaf kreeg het hele koor aan het dan­sen, zodat er veel schwung in deze productie zat. Er stond een jong en dynamisch, maar vrij klein koor, waarbij het gemis aan vol­doende mannen pijnlijk werd bij de kerstparty waarbij de gasten be­stonden uit vijftien dames en slechts twee heren.
  De muziek van Bricusse werd door koor en solisten op enthousiaste wijze vertolkt. Dat de techniek het voor de pauze liet afweten, zodat veel onverstaanbaar bleef, kan de zangers niet aangere­kend worden. Na de pauze was dit probleem opgelost. De verstaanbaarheid kan nog verder verbeterd worden met een goede articulatie van het koor.
  Aernout Pleket in de rol van Scrooge was in alle opzichten uitste­kend: zijn stem is fraai, zijn spel overtuigend en met passie. In de bijrollen waren er opmerkelijke prestaties van de geest van het verleden met haar warme stem, de vrolijke, levendige geest van het heden en de mooie bariton van Cratchit. Ontroerend was de scène met de jonge Scrooge en zijn verloofde in ‘Jij’. Het publiek ging uiteindelijk, gezien de reacties, met een warm gevoel de vrieskou weer in.